;)

Siedzi samotny pomiędzy kratkami,
zaklęty w pustce i swej samotności.
Spojrzy na ciebie smutnymi ślepkami
w nadziei że dasz mu choć troche miłości.
Nie trzeba majątku, by dać mu coś z siebie,
by odmienić skazańca smutny los.
Niewinny on przecież, i wart jest on ciebie,
jak prosi przez kratki wystawiając nos.
I mogę gwarantować, że da wszystko co może,
by podziękować ci za szansę,
której mu nikt nie chciał dać.
I zawsze na duchu cię wesprze, wspomoże,
i zyskasz kogoś wiernego do końca życia swego,
który będzie dawać, ani myślał brać.

Święty Piotr u Nieba wrót stoi, trzymając listę cnót.
A wszystkie dusze w milczeniu przypatrują się jego skinieniu.
Ten wejdzie pierwszy kto był lekiem na całe zło.
Kto do końca wierny był, kochał i służył ze wszystkich sił,
brzydził się złością, dzielił radością, na dobre i na złe.
Kto jednego tylko chce - kochać wiecznie jak szalony.
Piotrowa dłoń otwiera drzwi -
- lśnią oczy, merdają ogony - pierwsze do raju wchodzą psy.

Już idą po mnie, już stąd odejdę, już się nie martwię, most tęczowy przejdę.

Będę szczęśliwy bo będę w Niebie, jednak pamiętaj - czekam na ciebie...

Mam taką prośbę, Panie Psi Boże, by znalazł się ktoś kto mi pomoże
opuścić kraty i zamieszkać w domu. Obiecuję że nie będę w nim wadził nikomu.
Jestem łagodny, wiesz przecież o tym. Nie chciałbym sprawiać nikomu kłopotu.
Siedzę smutny w boksie i podpieram ściany.
Czy będę jeszcze kiedyś przez kogoś kochany?
Jeśli nie to proszę, nie każ mi czekać dłużej z nadzieją na mego człowieka.
Pozwól mi szybciej przekroczyć most tęczowy, bo jeśli nikt mnie nie pokocha,
to jestem już na to gotowy...

Wciąż tak trwam, z pustką sam na sam, w beznadziei trwam...

Jak mam żyć? Nie ma sensu nic... Chcę do Ciebie iść.

https://www.youtube.com/watch?v=JdeNu4vhqqc

Wierzę, że gdzieś w zaświatach cierpliwie z nosem przy drzwiach czeka na mnie kudłata dusza mojego psa.

I słysząc kroki mej duszy uniesie klapnięte uszy i chmury nad nieboskłonem rozpędzi ogonem.

Później mnie w progu przewróci gdy już uchylą się wrota, i wtedy w proch się obróci nasza tęsknota...

Ta łza.co serce tak mocno wzrusza. Ta łza przez którą przemawia dusza.

Ta łza raz słodka, raz gorzka bywa, choć z tego samego źródła niby spływa.

Spojrzę Ci wtedy ufnie w oczy, Wtulę swój nosek w Twoje ramię, Przyrzeknę wierność już na zawsze, A tej przysięgi nic nie złamie...