OPOWIADANIE CZ.1

Już w piaskownicy jako małe dzieci bawili się razem. Dogadywali się jak nikt

inny. teraz już 17-latka i 17-latek, którzy nie odstępują od siebie na krok 

tak wielka przyjaźń ich łączy. Większe uczucie zaczęło się u Ani, która

zauroczyła się nim. Nie wiedziała jak mu wyznać miłość. Radziła się Arka jak

zagadać do chłopaka i jak go gdzieś zaprosić. On mówił jej, że najlepiej

pozostać sobą i liczyć trochę też na przypadek, bo jeżeli są sobie pisani

wkońcu na siebie trafią. Wzięła sobie te uwagi do serca i pewnego

wiosennego wieczoru wyciągnęła go na dwór i żaliła się, że chłopak, w którym

się podkochuje nie zwraca na nią najmniejszej uwagi. Chłopak nie mógł

dowiedzieć się od niej, jak ten chłopak się nazywa, więc powiedział do niej: 

Trzymaj się Mała, ten twój Pan Boski wkońcu Cię zauważy, przecież jesteś

niesamowita  po czym ją przytulił. Następnego dnia po szkole poszła do

niego, On otworzył jej drzwi, wzięła go za rękę i pobiegła z nim nad pobliskie

jezioro. Usiedli na piasku, ona patrzyła głeboko w jego oczy, zbliżyła się do

niego i POCAŁOWAŁA GO! Chłopak od razu przestał i oburzonym tonem

spytał:  Co robisz, Mała?!   Odpowiedziała: Pamiętasz jak mówiłeś, że

jeżeli dwie osoby są sobie pisane, to wkońcu na siebie trafią? My trafiliśmy

na siebie już kilkanaście lat temu. To ty jesteś moim Panem Boskim. Myślę o

Tobie dzień i noc i nie mogę przestać. Zrozum.. Kocham Cię. Chłopak nie

wiedział co odpowiedzieć, lecz wykrzsztusił z siebie 4 słowa: Nie możemy

być razem. Po czym uciekł i zostawił ją tam samą. Ona płakała tam kilka

godzin i wkońcu wróciła do domu./ Ola

CDN.