To wszystko jest takie dziwne. Takie głupie...i niepojęte.

Mówię "nie", chociaż tak naprawdę, wszystko w środku krzyczy "TAK!".

Wiecie kim jest manipulant, prawda...?

On mną manipuluje. Bawi się jak marionetką, a ja jak na sznurkach, robię, mówię, myślę tak jak On chce.

Wczoraj mi ulżyło. Pierwszy raz wygarnęłam mu wszystko, co kłębiło się w mojej głowie i uciskało serce. No i vice-versa-oczywiście...

Heh. Cieszę się. Cieszę się, że wreszcie wiem na czym stoję. A wiecie, że mi to nawet bardzo odpowiada?:)

Nie tak, to miało w sumie być...Myślałam, że dam radę od Niego się uwolnić. Ale nie dałam.

Gówniara też potrafi kochać. Nie tak jak kocha się mamusię i tatusia. Nie jak braciszka, czy siostrzyczkę...

Tak całym sercem, tak jak kobieta kocha mężczyznę.

A może to przyzwyczajenie...? Ale przecież jak się kogoś nie widzi miesiąc to się można odzwyczaić, prawda...?

No cóż...źle trafiłam...poprostu.

P.S. Jeśli to czytasz, to chciałabym Ci powtórzyć coś, co mówiłam Ci już kilkakrotnie.

        Dziękuję Ci za każdą chwilę razem spędzoną. Było zajebiście...niczego nie żałuję.

        Nawet łez przez Ciebie wylanych. Pokolorowałeś mój szary świat na milion barw.

        Wiem, że się starałeś, że Ci zależało. Strasznie mi przykro, że tak wyszło.

        Ale ja nie potrafię wrócić do Ciebie po tym wszystkim. Za wiele szans wykorzystałeś.

        Przepraszam.