Opowiadanie konkursowe 21.

Opowiadanie autorstwa : booss

Dzisiaj wstałam w bardzo dobrym humorze. Przez cały ranek, nie schodził mi uśmiech z twarzy. Napisałam do mojego misiaczka sms, aby się podnosił i szykował na dzisiejsze spotkanie. Potem poszłam do łazienki się odświeżyć, uczesać włosy i umalować. Gdy wykonałam te czynności powędrowałam w cudownym humorze do mojej garderoby, aby wybrać jakąś letnią i ładną sukienkę. Wreszcie ją znalazłam. Ubrałam ją i dopasowałam szpilki. Zeszłam do kuchni na śniadanie.
- Siemka ferajno! Co dziś na śniadanie? - zapytałam z niecierpliwością, ponieważ bardzo się spieszyłam. Zajrzałam, co przygotowuje mama i z powrotem usiadłam na poprzednie miejsce obok mojego młodszego, wkurzającego brata. Już od rana mnie denerwował, pokazywał mi jakieś głupie miny, ale mimo to, nie zepsuło mi dnia.
Mama podała do stołu kanapki, które wyglądały bardzo apetycznie. Od razu wzięłam się za konsumowanie ich. Gdy zjadłam pożegnałam się z rodzinką, wzięłam torbę i wybyłam na spotkanie do parku. Zawsze się tam spotykałam z Dominikiem. Gdy przyszłam na miejsce jeszcze go nie było. Odczekałam 5 minut i wreszcie pojawił się mój najdroższy. Rzuciłam się mu na szyję, a on okręcił mnie o 360*.
- Przepraszam za spóźnienie, ale miałem małe zamieszanie w domu. - po tych słowach Dominik pocałował mnie i ruszyliśmy w stronę fontanny.
Siedzieliśmy tam z dobre 30 minut, ale zaczął padać deszcz. Zaproponował, abyśmy poszli do jego domu. Zgodziłam się, ale nie byłam do końca przekonana. Wziął mnie na ręce i pobiegł w stronę swojego domu. Za kilka minut, byliśmy na miejscu. Dom na zewnątrz był cudowny, wyglądał na zadbany. Weszliśmy do środka, poszliśmy do salonu i tam zaczęły się pieszczochy.
- Chcesz coś do picia? - zaproponował.
- chętnie. - zgodziłam się, ponieważ zaschło mi troszeczkę w gardle.
Poszedł do kuchni, a ja zostałam sama w salonie. Słyszałam, że z kimś gadał, ale nie słyszałam całej rozmowy. Podeszłam bliżej i usłyszałam, co nieco, przestraszyłam się, bo słowa brzmiały tak: " to czekam stary. weź chłopaków i wpadajcie. wreszcie udało mi się ją przyciągnąć". Potem tylko usłyszałam, że kończy rozmowę. Szybko powędrowałam na swoje miejsce na kanapie, bardzo byłam roztrzęsiona.
- *Ale jak to?! Nie możliwe. Tyle już się znamy, a on mi taki kawał chce wykręcić? Pewnie coś źle zrozumiałam... tak, na pewno źle zrozumiałam* - pomyślałam i nieco się uspokoiłam.
Wtem do pokoju wszedł Dominik z piciem, nalał nam i znów zaczęliśmy się całować. Po 5 minutach zadzwonił dzwonek do drzwi. Poszedł otworzyć. Byli to jego koledzy. Przywitaliśmy się i zapoznaliśmy. Dominik poszedł z nimi do pokoju i dziwnie szeptał do nich. Nieco się zaniepokoiłam. Wreszcie przyszli i obsiedli mnie w koło. Czułam się niezręcznie.
- Wiecie co? Ja już będę musiała spadać, zasiedziałam się dzisiaj, a obiecałam.... - chwilę pomyślałam. - a obiecałam mojemu bratu pomóc w lekcjach.
- Oj kochanie, nie bój się nas, nic Ci złego nie zrobimy. - zaśmiał się szyderczo jeden z tej grupki.
- A-a-ale ja się wcale nie boję. Odprowadzisz mnie do drzwi Dominik? - chciałam wstać, lecz jeden z nich popchnął mnie z powrotem na sofę.
- Hahahahha, nic Ci nie zrobimy, my tylko chcemy małe co nieco. - wstał i zaczął rozpinać rozporek, Dominik wziął moje ręce i zaczął trzymać je.
Próbowałam się wyrywać, lecz na nic. Wszystko co próbowałam zrobić, aby się obronić legło w gruzach.
- Zostawcie mnie! - krzyczałam na cały głos. - Ratunku! Pomocy! - zaczęłam płakać.
Nagle ktoś zapukał do drzwi, Dominik poszedł otworzyć.
- Co się tu dzieje? Usłyszałem jakieś wrzaski i postanowiłem zobaczyć co się tu dzieje. - usłyszałam głos jakiegoś mężczyzny i szybko wyleciałam z domu z płaczem.
Wróciłam do domu cała zapłakana, ale również szczęśliwa, że nic mi się nie stało. Od tamtej pory nie rozmawiałam z nim. Nie wychodziłam z domu.
Byłam pewna, że ta miłość była na zawsze, a jednak się myliłam.
No cóż...