5 .

"Otworzył sie przed nimi nagi step, odarty z drzew i krzewów, a pokryty wyłącznie żółtawą, podwiędniętą trawą. Wstrzymała na chwilę klacz i napawała się  przestrzenią, ogarniając ją spojrzeniem z miłościąa. Zajęła się swoim wierzchowcem. Poczuła jak klacz drży, jak napina mięśnie, jak jej ciało wstrząsają drgawki w podnieceniu przed tym, czego się spodziewała. Szybko i nerwowo żuła wędzidło, wzrok miała szklisty, uszy postawione na baczność. W pełnym uniesienia milczeniu dała lekki znak swej podopiecznej i ruszyły. Najpierw delikatnie, potem coraz gwałtowniej przyspieszając. Wiatr gwizdał im w uszach, czuły jak obejmuje je przyjaznym ramieniem. Sunęły przez połacie trawiastego stepu, słysząc tylko równomierny stukot kopyt. Puściła wodze, pozwalając koniowi rozwinąć jak największą prędkość i w przypływie szczęścia zaśmiała sie donośnie, dając tym upust swym emocjom. Jej dźwięczny śmiech rozpłynął się poprzez echo po całej równinie."

__________________________________________________________________________________________ O mnie może pan powiedzieć wszystko, ale mojego konia proszę zostawić w spokoju! / Hidalgo, Ocean Ognia
____________________________________________________________________________________________________________________

-Uznali konie za święte.

-Słusznie. / Hidalgo, Ocean Ognia

__________________________________________________________________________ 

One są  jak wiatr. Są wolne.