38

Specjalnie na prośbę nadzwyczajcznie piękne cytaty Paulo Coelho.

Jeśli się podoba kliknik ' fajne ;D 

http://www.youtube.com/watch?v=JIKsdhg6Rto

Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować. Myślisz o ukochanej osobie przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale z wolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu czujesz to sa­mo co narkomani, kiedy nie mogą zdo­być nar­ko­tyku. Oni kradną i poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A Ty jes­teś gotów na wszys­tko, by zdobyć miłość. 

W życiu bowiem istnieją rzeczy, o które wato walczyć do samego końca. 

Nawet jeśli nie jest od razu wzajemna, miłość zdoła przetrwać jedynie wtedy, jeśli istnieje iskierka nadziei - bodaj najmniejsza - że zdobędziemy z czasem ukochaną osobę. A reszta jest czystą fantazją. 

Pozostanę tu przy tobie, dopóki przychodzić będziesz na brzeg tej rzeki. A gdy pójdziesz spać, ułożę się do snu u drzwi twojego pokoju. A kiedy od­jedziesz, podążę twoim śla­dem. Aż powiesz mi: Zostaw mnie!, a wtedy odejdę. Ale do końca moich dni nie przestanę Cię kochać. 

Każdy wojownik światła mówił "tak", kiedy chciał powiedzieć "nie"

Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Przez okna otwarte na oścież. A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte. 

Co sprawia, że człowiek zaczyna nienawidzić sam siebie? Może tchórzos­two. Albo nieodłączny strach przed popełnianiem błędów, przed robieniem nie tego, czego inni oczekują. 

Są chwile, by działać i takie, kiedy należy pogodzić się z tym, co przynosi los. 

Gdy już znajdziesz swoją drogę, nie lękaj się. Miej od­wagę popełniać błędy. Rozczarowania, porażki, zwątpienie to narzędzia, którymi posługu­je się Bóg, by wskazać nam właściwą drogę. 

Nawet jeśli czasem trochę się skarżę - mówiło serce - to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. Obawiają się sięgnąć po swoje nawyższe marze­nia, po­nieważ wydaje im się że nie są ich godne, albo że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostają na zawsze niewi­doczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cier­pi­my straszliwe męki. 

Nie ma we mnie nienawiści, ani żalu, jest tylko świadomość własnej bezużyteczności. 

Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć miesza nam w głowach. 

Gdyby mnie tu nie było, nikt by tego nie zauważył. 

Kiedy coś tracimy nie warto starać się to odzyskać. Lepiej wykorzystać powstałą przestrzeń i wypełnić ją czymś nowym. 

Zawsze trzeba wiedzieć, kiedy kończy się jakiś etap w życiu. Jeśli uparcie chcemy w nim trwać dłużej niż to konieczne, tracimy radość i sens te­go, co przed nami.

Mimo to kochała go nadal, bo - po raz pierwszy w życiu - poznała, co to wolność. Mogła go kochać, choćby miał się o tym nigdy nie dowiedzieć, nie potrzebowała jego pozwolenia, by niepo­koić się tym, co ludzie knują przeciwko niemu. To właśnie była wolność - czuć to, cze­go pragnęło jej serce, nie bacząc na to, co pomyślą inni.  

Wszystko co zdarza się raz, może się już nie przydarzyć nigdy więcej, ale to, co zdarza się dwa razy, zdarzy się na pewno po raz trzeci. 

Bo w oczach tkwi siła duszy.