Iwona

FANPAGE [email protected]

Są takie dni, kiedy chciałabym wyjechać w chuj daleko...

Walcz zamiast śnić!

Może nadszedł już czas, by pogodzić się z faktem, że nawzajem robimy sobie w głowie niepotrzebny burdel i po prostu się pożegnać?

- Czemu masz blizny?

- Walczyłam.

- Przeciwko komu?

- Sobie.

Każdego dnia każdy z nas rodzi się na nowo. Nie wiem czy zdajecie sobie z tego sprawę? Możecie zrobić z tym dniem, wszystko co chcecie. Możecie zadziwić wszystkich i zrobić coś kompletnie innego, niż zazwyczaj, możecie zostać w tym miejscu, gdzie jesteście, a możecie się wycofać i przeżyć go beznadziejnie. Nie ważne co było wczoraj, że może wszystko się zawaliło, albo wręcz przeciwnie, byliście mega szczęśliwi i nie wierzycie, że na dłuższą metę tak będzie. Dzisiaj jest nowy dzień i chcę z niego wycisnąć wszystko co się da.

  W życiu są takie cele, do których watro dążyć, nawet jeśli po drodze wszystko się rozleci. Są takie marzenia, które wymagają od nas wiele zaparcia, czasem bólu, trudu, wyrzeczeń, ale i tak warto po nie sięgać. Nawet nie dla tej wspaniałej ulotnej chwili, gdy naprawdę wszystko się ułoży i osiągniesz to, czego tak bardzo pragnąłeś. Przede wszystkim dla dumy i zadowolenia z siebie, przy każdym kroku, który cię zbliża do celu. To jest to co uskrzydla. Dlatego czasem nawet ból może być piękny, bo jest coś ważniejszego od niego.

Zapamiętaj raz za zawsze: nie zmienisz się z dnia na dzień. Zmiana to tworzenie nowych schematów, robienie coś, czego nigdy nie robiliśmy, lub boimy się i powtarzanie to do skutku. Jeżeli w trakcie tego procesu coś nam nie pójdzie, nie ważne. Wstań i spróbuj następnego dnia. Każde podniesienie się z upadku i wygrana jest 2 razy bardziej wartościowa od potknięć, więc po co się na nich koncentrować. Problem pojawia się w chwili, gdy po potknięciu lub z jakiegokolwiek innego powodu zrezygnujemy z dalszego utrwalania. Wtedy każdy kolejny dzień jest krokiem do tyłu, aż do momentu w którym wystartowaliśmy. Nie traćmy tego, co już zdobyliśmy z takim trudem.

Beznadziejność jest wtedy, gdy człowiek budzi się rano i nie wie, po co otworzył oczy.

W końcu... Usta bolą od pocałunków. Ręce mają kogo przytulać. Oczy nie mogą się nacieszyć. Głowa zajęta tylko nim. Serce dudni jak szalone. Rozum poszedł gdzieś na spacer. Nikt nie mówi co mam robić. Samo się kręci. Zakochana? Może... Zauroczona? Owszem tak. Nie jestem w stanie się tego wyprzeć. To dopiero początki, zawsze się tak zaczyna, a może to już się nie skończy...

"Otwórz się. Wpuść do swojego serca kogoś, kto rozumie Ciebie, Twoje poczucie humoru, Twoją muzykę, Twoje marzenia. Nie umawiaj się z kimś, kto zamyka Ci oczy na cud, jakim są Twoi przyjaciele, Twoja rodzina i Ty sam. Znajdź kogoś, kto sprawia, że się uśmiechasz, śmiejesz i bujasz w obłokach przez całą drogę do domu."

Nie wiem, dlaczego ludzie mówią, że cuda się nie zdarzają. Przecież ty mi się zdarzyłeś.

Budzeni pocałunkiem wstają z łóżka właściwą nogą.

"Byli w sobie zakochani. Bez przerwy wymieniali małe prezenty: ciekawe widoki za oknem, zabawne albo pouczające fragmenty lektury, przypadkowe wspomnienia."