a

fanpage | ask | [email protected] 

 Jestem w żałosnym stosunku z życiem. 

Było nam obojętne czy pada deszcz, grzmi, jest powódź, czy susza. Nie istniało nic oprócz nas i naszej miłości. 

Co się stało z postanowieniem rozpoczęcia wszystkiego od nowa? 

Tylko w książkach ludzie zawsze mówią odpowiednie rzeczy w odpowiednim czasie. 

Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki. 

Wiesz, kiedy jeden dzień jest podobny do drugiego, to lecą tak szybko, iż zdaje się, że ostatni z nich jest już całkiem blisko. Boisz się, że nie ze wszystkim zdążysz. I każdy z tych dni wypełnia tysiąc drobnych spraw, załatwiłem jedną, odpocząłem - czas brać się za następną. Nie zostaje ani sił, ani czasu na to, co rzeczywiście ważne. Myślisz sobie: to nic, zacznę od jutra. A jutro nie nadchodzi, wciąż jest tylko jedno, niekończące się dzisiaj. 

Jeśli uważasz, że Twoje miejsce jest na dnie, to bierz jak najwięcej powietrza i skacz. 

Samotność to nic specjalnego. Samotność to nie spieszyć się z pracy do domu. Samotność jest wtedy, gdy do twoich drzwi dzwonią tylko sąsiedzi, których zalałeś. Samotność to móc podsumować cały miniony dzień jednym zdaniem. Samotność to żyć w mieście pełnym obcych ludzi. Samotność jest wtedy, gdy przed snem nie masz o kim pomyśleć. 

Każde dotknięcie Jego ust było początkiem czegoś nowego. 

Chyba dorosłam, nie czuje motylków w brzuchu tylko ciut niżej.

Wyprowadź swe dłonie na spacer. Na spacer po moim ciele.

- Między wami coś jest? 

- Jak na razie w chuj kilometrów.

Tylko razem zawsze lądujemy miękko i łączy nas namiętność, z której mogą szydzić, lecz dopóki jesteś ze mną nie mamy się czego wstydzić!

On, debil wciąż nie kumał, że ma toksyczny dotyk.