Iwona

FANPAGE  ASK PYTANIA [email protected]

Siedziałam na lekcji matematyki , nie ukrywałam faktu , że mnie ona wcale nie interesuję .. - Znowu jesteś smutna . - szepnął do mnie . - Wydaje Ci się . - uśmiechnęłam się delikatnie i zwróciłam wzrok na tablicę by przepisać zadanie . - Poczekaj , farbowałaś włosy ? - Już dawno , we wrześniu . - zaśmiałam się . - O widzisz coraz lepiej mi idzie , zaraz w ogólnie nie będziesz smutna . - powiedział z miną zwycięscy , który idzie odebrać medal . - Powodzenia życzę . - puściłam mu oczko i odwróciłam się . - No to patrz . - wstał , przeciągnął się , i zaczął tańczyć oraz śpiewać ' i'm sexy and i know it ' . Cała klasa , nauczycielka i ja wpatrywaliśmy się z niedowierzaniem . Proszę opuścić klasę ! - przerwała mu występ nauczycielka . On uśmiechnął się do mnie i
wyszedł , gdy tylko zadzwonił dzwonek zebrałam swoje rzeczy , wrzuciłam do torby i wybiegłam z sali . Siedział na ławce pod ścianą .- Dziękuję . - uśmiechnęłam się , podchodząc do niego . - Było warto . Kocham ten Twój uśmiech . - mówiąc to delikatnie mnie przytulił , po czym poszedł do klasy po plecak i dołączył do mnie , odprowadzając mnie bezpiecznie na W-F .

Dobrze jest mieć w końcu świadomoś, że wszystko czego chciałaś jest twoje.

Ogrom przeżytego dziś wieczorem rozczarowania porównać mogę jedynie z wielkością nadziei, którą niósł ranek.

staję chwiejnie na krawędzi, spoglądam w dół, widząc jedynie mgłę. co jest dalej ? co jest tam, dokąd spadam ? jedynie on to wie, gdy małymi krokami karze mi iść ku przepaści. zaciśnięte pięści, szybkie oddechy i zero litości, zero uczuć na tym pograniczu sumienia. krzyki ? rozchodzą się w przestrzeni, niczym w próżni, znikając nawet nie docierają do niewidocznych ścian. spycha mnie. idzie mu tak łatwo, przecież nie stawiam oporu. mogłabym, mogłabym mieć siłę, mogłabym, gdyby nie był jej źródłem, które właśnie mnie zabija.

wspomnienia? są jak kamyki, na dnie oceanu. nikt nie jest w stanie ich nam zabrać, i tylko my wiemy w której części Nas, tak na prawdę się znajdują

  Kiedy może istnieć przyjaźń damsko męska? Tylko wtedy, gdy ludzie wiedzą o sobie to, co wśród innych budziłoby strach albo obrzydzenie

Nie wiem zbyt wiele o walce, ale wiem, że będę walczyć dla Ciebie!

Kilka dziewcząt stanęło w małym kółku co chwila wybuchając piskliwym chichotem. Siedziałam samotnie w ławce wpatrując się w zegarek. Powinieneś być tu jakieś 10 minut temu jak nie więcej, przecież to rozpoczęcie roku w nowej szkole. W tym samym momencie stanąłeś w drzwiach a rozmowy ucichły. Wszystkie wpatrzone w Ciebie nie były w stanie wykrztusić ani słowa. Biel koszuli, marynarka ze stylowo uniesionymi rękawami, na nogach czarne spodnie i lakierki czyniły Cię jeszcze bardziej przystojnym. Poprawiłeś rękawy przy marynarce, potargałeś swoje czarne włosy i uśmiechnąłeś się na mój widok. Nagle wszystkie dziewczyny zdały sobie sprawę z mojej obecności. Podszedłeś i nachylając się, żeby mnie pocałować, jęknąłeś: -Przepraszam że znów się spóźniłem, kocham Cię. Westchnęłam. -Chociaż raz mógłbyś się nie spóźniać. Wstałam widząc wchodzącego nauczyciela. Złapałeś moją rękę i szepnąłeś: -Dla Ciebie wszystko Maleńka. Nie musiałam spoglądać, wiedziałam, że wszystkie dziewczyny już zabiły mnie wzrokiem.

Uwielbiam Cię. Uwielbiam Twój zapach. Uwielbiam siadać Ci na kolanach i patrzeć Ci w oczy. Uwielbiam być szczęśliwa.

Chyba zawsze brakowało mi kawałka duszy i znalazłem go w Tobie.

Uwielbiam wszystkie dni, kiedy tworzymy naszą wspólną bajkę. teraz poranne wstawanie nie jest takie trudne jak miesiąc wcześniej. Teraz wiem, że mam dla kogo wstawać, że jest ktoś kto pożegna mnie słodkim smsem, a rano obudzi mnie gwiazdką przy dwukropku. Tak małe gesty potrafią uszczęśliwić człowieka, że chodzi uśmiechnięty przez cały dzień.