Iwona

MOŻNA PYTAĆ KLIK :)

FANPAGE -Kto jeszcze nie kliknął to zapraszam ;**

[email protected] poczta ;)

UWAGA WAŻNE !!!

Kochani pomożecie ? :D Licze na Was . Klikamy tu http://www.photoblog.pl/opowiadaniazsercemx3/160104483/konkurs-na-cytat.html i pod moim komentarzem dodajemy `:D ` proszę Was  o pomoc :* :*

IV część

Byłam zdziwiona , widziałam w jego oczach radość było to uczucie , którego nie jestem w stanie opisać. Początkowo nie szło Nam , ale  z czasem zgraliśmy się . po paru piosenkach wziął mnie na ręce i tak tańczyliśmy , nie znałam go a czułam się przy nim tak bezpieczna. Wtulona w Niego przetańczyłam resztę imprezy , czułam się tak jak kiedyś , nie miałam zdrowych nóg , ale czułam jakbym latała . Super przeżycie , jednak wszystko co piękne szybko się kończy i musiałam wracać do domu. Tym razem odprowadził mnie Arek , który pomógł mi wjechać do domu, poprosił o nr telefonu jednak wiedziałam, że nie powinnam przeprosiłam i powiedziałam , o tym o czym zapomniałam `mam chłopaka` mina Arka pokazała , że był zaskoczony , ale co ja mogłam poradzić. Byłam z Pawłem , ale w sumie nie wiem po co , on bawił się w Zakopanym nawet głupiego sms nie potrafił z życzeniami napisać a ja miałam być z tego powodu szczęśliwa? Pożegnałam się z nowym znajomym i skierowałam się do łóżka chociaż było bardzo późno i byłam strasznie zmęczona nie mogłam zasnąć. Analizowałam całe moje życie przed i po wypadku i doszłam do wniosku , że wszystko było ok kiedy byłam zdrowa, kiedy mogłam jak każdy człowiek pójść gdzie chce, a teraz byłam ograniczona i to bardzo . Pogodziłam się z takim życiem nie miałam wyjścia, ale ciągle zachowanie mojego ukochanego raniło mnie. Tak naprawdę po tym wypadku zostały przy mnie osoby, które naprawdę coś w moim życiu znacza. Bolało mnie to , że mój chłopak nie nalezał do osób, które akceptują mnie taką jaką jestem . Naprawdę to bolało , ale co ja mogłam zrobić ? Postanowiłam , że zrobię coś z tym . i po nowym roku , który także Spędziłam sama w domu napisałam do Pawła , żeby po lekcjach czekał na mnie przed szkołą jednak znowu okazało się , że nowi znajomi z Zakopanego są ważniejsi . Nie wiem jak to się stało , ale wracając do domu po drodze spotkałam Arka, który zaprosił mnie na spacer nie wiem dlaczego , ale wszystko mu opowiedziałam , aż kamien spadł mi z serca . Był zdziwiony , że pozwalam sobie na takie traktowanie , ale co ja mogłam zrobić ? przecież naprawdę byłam w nim zakochana, ale takie traktowanie powodowało , że coraz częściej łapałam się na tym , że nie myślałam o Pawle , a o Arku. Nasze spotkania stały się regularne, jemu nie przeszkadzało to , że jestem niepełnosprawna, sam nawet pomagał mi dał mi kontakt do lekarza, który powiedział , że jakbym ćwiczyła i to na pełnych obrotach była by szansa abym za jakiś czas stanęła na nogach. Nie robiłam sobie nadziei jednak gdy Paweł dowiedział się o tym znowu stał się takich kochanym i miłym chłopakiem miałam mętlik w głowie , wolałam spedzać czas z Arkiem niż z Pawłem i to właśnie najbardziej wkurzało mojego faceta, który chyba zaczął rozumieć , że tak naprawdę mogę od niego odejść w sumie mogę powiedzieć , że coraz bardziej myślałam nad tym po co ja jeszcze jestem z Pawłem .

cdn

cytaatowyy :)