Iwona

Wysyłamy zdjęcia Kochane -

KONKURS

MOŻNA PYTAĆ KLIK :)

FANPAGE -Kochani coraz więcej Was, ale wchodzimy dalej i KLIKAMY ;**

[email protected] poczta ;)

UWAGA !!!

Jak wiecie do tego bloga założony został Fanpage jednak dziewczyny, które zaoferowały się pomóc przy nim były można to powiedzieć pomyłką, tylko Ola dba o niego za co jestem jej bardzo wdzięczna ;*
Dlatego do jutra każda osoba, która chciałaby pomóc Oli i mi przy prowadzeniu Fanpage może zgłosić się w komentarzu. wystarczy , że napiszecie swoje imię , wiek i dlaczego to właśnie Ty masz pomóc Nam ? :) Czekam do jutra do 20 :**

-dlaczego już na mnie nie patrzysz?
-bo każde spojrzenie w Twoje oczy to powód by Cię nadal kochać

 Wybacz, nie umiem już kochać, nikogo.
 
   NAJGORZEJ JEST BYĆ NIKIM DLA KOGOŚ KTO JEST DLA CIEBIE WSZYSTKIM
   
    Kochać bez wzajemności to jak oddychać bez tlenu
    
    
 Wiesz jak to jest gdy chcesz spojrzeć ukochanej osobie w oczy ale nie możesz,
 bo po paru sekundach musisz się odwrócić kryjąc łzy?
 
 A gdy ujrzę w twoich oczach łzy, podejdę i szepnę "wreszcie znasz to uczucie".
 
 Tylko ławka tam pod drzewem pamięta tą miłość.
 
 Niszczmy siebie dalej, tak pięknie to robimy.
 
 Śmiał narzekać na brak miłości w momentach gdy kochałam Go najbardziej.
 
 Najgorzej jest wieczorami - gdy siadasz na łóżku i czujesz, że tak na serio nie masz nic.
 
 
- a te blizny, po czym?
- po Tobie, kochanie

A kiedy myślisz, że jest już lepiej , mija kolejny dzień i znowu nic

Jak mam wierzyć że to co mówiłeś było prawdą, teraz gdy mówisz że nie do końca tak było. Jak mam wierzyć innym skoro nie potrafię wierzyć Tobie. Trudno zaufać gdy zostaję się oszukanym i zranionym. Lecz taka jestem, ufam choć wiele nawet nie ma o tym pojęcia.

Chciałabym by z miłością było jak w siatkówce - kiedy ktoś krzyczy "moja", reszta się odsuwa.


To niewiary­god­ne, jak można czuć się szczęśliwą przez ty­le lat, mi­mo ty­lu kłótni, ty­lu upier­dli­wości i tak nap­rawdę, kur­wa, nie wie­dzieć, czy to miłość czy nie.  

 Dziś łączy nas już tylko to samo powietrze, i bezuczuciowe "siema".
 
  Wewnętrzna pustka, dla której nie znam wyjaśnienia. Nic nie czuję, prócz obojętności wobec wszystkiego, co mnie otacza.
 
  Najbardziej denerwowali ją ludzie, którzy uważali, że w jej wieku nie realna jest prawdziwa miłość. Przecież ona chociaż ma dopiero piętnaście lat ma ją już za sobą, chociaż wolałaby jej chyba nigdy nie zaznać.
 
  Może przegrałam już życie? Czasami czuję jakby śmierć dawała mi znaki, by powoli żegnać się z otoczeniem. Stoję nad przepaścią. Wokół widzę pustkę. Otacza mnie ciemność. Durna myśl wciąż krąży w mej głowie: ..nie wszystko stracone. Gdy uwierzę, nastąpi koniec czy początek? Retoryka. Niektóre pytania i tak nie mają już dziś sensu.
 
  To zabawne, że ktoś może złamać Ci serce, a Ty mimo to wciąż Go kochasz, tylko, że tymi połamanymi częściami.
 
  Malowane na chodnikach serca, dawno zmył już deszcz.