Iwona

KONKURS -   ZAPRASZAM KOCHANI ;*

MOŻNA PYTAĆ KLIK :)

FANPAGE -Kochani coraz więcej Was, ale wchodzimy dalej i KLIKAMY ;**

 
Kochani chcecie , żeby Wasze zdjęcie znalazło się u mnie na blogu ? Prosta sprawa wyślij mi je jedynie na pocztę
[email protected]    w temacie wpisując zdjęcie ;)

Poprzednia część

-Jest siedemnasta, zamykamy?

-Jeszcze godzina przecież.

-Oj cicho- biorę ją na ręce i całuję- to jak zamykamy?

-Nie można.

-Dobrze- odkładam ją na wózek- to idę malować skrzynki dalej, wiesz gdzie mnie szukać.

-Łatwo odpuszczasz, a szkoda.

-Ja kiedyś z tobą zwariuję.

Janek podnosi zawieszki, które spadły, zasuwa roletę i zamyka wszystkie zamki, po czym wolnym krokiem podchodzi do mnie, kuca i obsypuje pocałunkami moje dłonie. Może jednak mówi prawdę, a ja zbyt nerwowo zareagowałam, okazując tym słabość do niego. Mam tylko nadzieję, że nie będę tego żałować, i że on nie zabawi się moimi uczuciami.

-Chodź pójdziemy zamknąć drzwi na zapleczu.

-Wiesz, że tam nie wjadę wózkiem.

-Kto mówi o wjeżdżaniu? Zaniosę cię tam. Będę cię nosił na rękach. Mam tylko pytanie, możesz rozłożyć nogi tak, żebym mógł cię nieść, tak jak nosi się małe dzieci?

-Mam sparaliżowane nogi dopiero od kolan, więc spokojnie mogę je rozłożyć dla ciebie.

-No wariatka- bierze mnie na ręce- obejmij mnie za szyję.

-Już się robi, proszę pana.

Nigdy nie byłam na zapleczu, od podwórka i z kwiaciarni prowadzą do niego schody, przez co nie mogę tam wjechać wózkiem, nigdy też nie było takiej potrzeby. Ma ładny kolor dojrzałych wiśni. Jego mama ma zmysł dekoracyjny, no chyba, że ktoś inny to projektował, w co szczerze wątpię. Janek zamyka drzwi ze mną na rękach, później podchodzimy do biurka i sadza mnie na nim. Przytula mnie mocno do siebie, czuję jak bije mu serce. Kokieteryjnie odpinam mu guzik od koszuli.

cdn
 A.  klik ;)