Ten czas mija za szybko. Dopiero co bylam u mojej milosci, a tu juz minelo 6 dni. Tak cholernie za nim tesknie, ale cel uswieca srodki. Nie moge sie doczekac jutra. On nawet nie ma pojecia jak sie ciesze. Chce przyspieszyc ten czas. Jestem tak bardzo niezdecydowana co do wszystkiego co istnieje, oprocz niego. Jestem tak cholernie pewna tej milosci, po raz pierwszy w zyciu. Przerwalam w tym momencie pisanie na chwilke bo do mnie zadzwonil, jest uroczy, najlepszy na swiecie. Czasami wydaje mi sie ze to jakis sen, przeciez ktos taki jak ja nie zasluguje na kogos takiego jak on. Czasami sadze ze to iluzja, to zaprzecza racjonalnemu mysleniu, postrzeganiu swiata, to wydaje sie tak bardzo niemozliwe, czuje sie jak na haju. Mysle irracjonalnie, w zasadzie to mysle tylko o nim. Nic innego sie nie liczy, czuje sie jakbym latala, unosila sie nad ziemia. Gdy jestem przy nim jest to jeszcze silniejsze. Zrobie dla niego wszystko i jeszcze wiecej. Nie mam pojecia jakim cudem moglam sie tak zakochac, ale w koncu wiem jakie to uczucie. Z jednej strony kocham go najmocniej na swiecie, i pomimo odleglosci chce wytrzymac to wszystko, ten czas, te miesiace, natomiast z drugiej strony chce dla niego jak najlepiej i odejsc, zeby mial kogos blisko, boje sie ze sie poddam i wszystko zniszcze. No, ale ciesze sie tym co jest teraz. Mam lzy w oczach. Jutro.