Pasja jedyną wierną.

Długo by mówić o czasie w którym mnie tu nie było.. Ale nie chodzi nawet tu o czas który musiałbym poświęcić by to opowiedzieć lecz o to, że nie które historie nie są godne opowiedzenia. Myślałem bardzo długo o relacjach z ludźmi. Cenimi z reguły najbardziej miłość i przyjaciół oraz rodzinę lecz też nie jesteśmy pewni czy kiedyś nas brutalnie nie porzucą.. A raczej pewność że tego nie zrobią czasem zawodzi jak mnie teraz. I w tym rzecz,że każdy kiedyś kogoś porzucił.. Nikt nie jest idealny więc jak możemy mieć pretensję do osób które nas porzuciły bez względu na to jak były nam bliskie skoro sami zrobiliśmy to samo w przeszłości. Najtrudniejsza walka we mnie właśnie trwa.. z samym sobą. Chciałbym móc przestać ukrywać mój ciągły gniew na samego siebie za decyzje jakie podjąłem lub za to do czego doprowadziłem poprzez brak wystarczającej odwagi by coś z tym zrobić. Ciągle zmierzam do tego, że życie ma zakręty które pojawiają się z nikąd i albo je pokonamy albo wypadniemy z drogi a wtedy następuję jedynie koniec. Ciężko jest wspiąć się po kamiennej skarpie spowrotem na tor z którego wypadliśmy.. A może w ogóle się na niego nie wspinać i wybrać inny ? Wszytsko leży w naszych rękach. Ciągle zmierzam do tego, że jest jedna rzecz która nas nigdy nie opuśći... Jest to nic innego jak nasz pasja którą widzicie powyżej. Każda pasja pochłania człowieka i nie wbije nam ostrza w plecy. Nawsze będzie dla nas i kiedy poświęcimy jej dość czasu i cierpliwości to odwdzięczy się nam z nawiązką. Szczerzę powiem z tego miejsca że w życiu spotkałem bardzo nie wielu ludzi którym mogę ufać bezgranicznie. Nie licząc rodziny, jest jedna osoba - mój przyjaciel na którego od wielu lat mogę liczyć.. Zawsze. Nie ocenia mnie a po prostu jest. Be zwzględu na to czy nie odzywamy sie ze sobą przez miesiąc czy trzy, bo życie nam dokłada ciągle problemów i pracy.. Zawsze kiedy rozmawiamy nawet po długiej przerwie jest tak jakbyśmy nigdy nie przestali. Nie każda przyjaźń jest taka jak moja. I bardzo szkoda mi ludzi którzy takiej przyjaźni nie doświadczyli.. To bardzo smutne. Żal mi również ludzi którzy nie znaleźli swojej pasji. Mimo że kiedyś powiedział ktoś - ,, Nie żałuj zmarłych, żałuj żywych a raczej tych którzy żyją bez miłości '' i poniekąd się z tym zgadzam. Bo czym że jest życie bez miłości.. Bez względu na to czy to miłość do rodziny, przyjaciół, żony, dziewczyny czy pasji. Jeżeli kochamy naszą pasję i przyjaciół i sami jesteśmy również kochani - to wystarczy. Straciłem coś co było dla mnie całym światem ale mam miłość która nie opuści mnie nigdy. I muszę walczyć choć upadam.