a to była niekończąca się historia. 

Mogłoby się wydawać że pięknie się tutaj żyje, że wszystko jest wspaniałe i idealne. Przyszedł oczekiwany maj, początek zapowiadał się bardzo bardzo super. Katowice, Kraków, Juwenalia. A teraz jest już praktycznie połowa maja a ja dalej nic nie zrobiłam z tych najważniejszych rzeczy. Wydaje mi się że zawaliłam cały rok, że już wiadomo co będzie dalej. Chyba się mylę, zawsze mogę zacząć to naprawiać, to co tak bardzo zniszczyłam. Czyli samą siebie.

Chciałam zmian, zmian ludzi, zmian otoczenia a zapomniałam o tym co faktycznie jest ważne. zapomniałam że jeśli sama się nie zmienie będę dalej błądzić w tym małym szarym świecie. Czekając byle skończyć szkołe obmyślałam fantastyczne plany co dalej, a teraz kiedy już faktycznie malutko mi zostało nie wiem co ze sobą zrobić. Wszyscy pomocni, każdy uważa że jest w stanie pomóc, heeej dziewczyno poradzisz sobie. Dlaczego tak mocno denerwują mnie te słowa. Teraz sobie poradzę, sama. Bez wszystkich niepotrzebnych słów, bez twojej litości, bez liczenia na kogoś. Jestem ja i tylko ja. 

nic więcej