Siemka.! ;)

Kilka dni temu moja koleżanka ze szkoły poprosiła mnie żebym napisała opowiadanie na temat nieszczęśliwej miłości i fałszywej przyjaźni. No więc napisałam coś w tym stylu. Mam nadzieję, że wam się spodoba ;). Klikajcie fajne, komentujcie i dodawajcie do znajomych ;)

No więc zaczeło się to tak:
Dwa lata temu przyszłam do nowej szkoły no i jak wiadomo nowi ludzie, nowe twarze..

Poznałam super dziewczynę, zaprzyjaźniłyśmy się...Do mojej klasy trafił taki chłopak. Boszz, jak on mi się podobał. Taki słodziak, ciacho jakich mało. Pewnego razu kiedy siedziałam sobie w naszym kąciku z Kamilą, on stanął mi na noge. Jednak kiedy podniosłam wzrok, żeby na niego spojrzeć i zwrócić mu uwage uśmiechnął się do mnie przyjaźnie. Nie mogłam wtedy wykrztusić słowa, poczułam się tak jakoś dziwnie. Od tego zdarzenia coraz więcej o nim myślałam, obserwowałam go. Koleżanki dopytywały się czemu tak na siebie patrzymy i w ogóle nie wiedziały za bardzo o co chodzi. Jak już im powiedziałam zaczęły nas podpatrywać i stwierdziły, że on patrzy się na mnie takim czułym wzrokiem, nie dało się tego opisać.. Po 4 miesiącach takiej wymiany spojrzeń i zaczepek postanowiłam, że załatwie sobie do niego numer. Niestety on mnie za bardzo onieśmielał, żebym mogła o to do niego zagadać, więc poprosiłam koleżanke - Kamilę, żeby mi załawiła. Na drugi dzień dostałam numer oraz opowiedziała mi jego reakcje kiedy się go zapytała czy może mi dać. Byłam szczęśliwa. Jednak nie pisałam do niego, bo nie miałam nic na koncie. Kamila mówiła mi, że wypytuje się jej o mnie, dlaczego nie pisze i w ogóle. Był wtedy weekend, niespodziewanie dostałam esa od niego. Pisaliśmy cały dzień. Na dobranoc wysłał mi esa, którego pamiętam do dziś " Ja już idę spać. Będę śnił o Tobie słodziutka. Dobranoc ;*;*;*;*;* " Byłam podekscytowana. Minęło już 7 miesięcy od tamtego wydarzenia i jak wiadomo zakochałam się w nim. Nie myślałam wtedy o nikim innym liczył się tylko on, lecz nie powiedziałam mu tego. Pewnego dnia nie wytrzymałam, powiedziałam mu, że go kocham. Od tamtego czasu zaczął mnie unikać. Poczułam się okropnie, tak bardzo go kochałam.. To nie był już pierwszy chłopak, który mi się podobał. Ten był inny. Pokochałam go. Pewnego dnia pani wysłała mnie do szatni po markery do tablicy. Gdy doszłam na miejsce nie weszłam do szatni, usłyszałam czyjeś glosy. Z ciekawości zaczęłam podsłuchiwać. Okazało się, że to była Kamila i Michał( ten chłopak, którego tak pokochałam). Rozmawiali o mnie, śmiali się. Kamila opowiadała mu jak na niego lece, że tylko o nim gadam, że jaram się na sam jego widok. On się tylko śmiał, mówił, że jestem kretynką, że mogę sobie tylko pomarzyć o takim chłopaku jak on. Kama nabijała się ze mnie, że jestem żałosna. Nie mogłam się odrząsnąć, byłam w szoku. Pobiegłam do łazienki, nie mogłam powstrzymać łez. Wybuchłam strasznym płaczem. Przecież to były dwie najważniejsze dla mnie osoby. Jak mogły mnie tak potraktować. Po 20 minutach płaczu wróciłam na lekcje. Później próbowałam porozmawiać z Kamilą, wyjaśnić wszystko, ale na darmo ona twierdziła, że to nie prawda. Pokłóciłysmy się strasznie. Cierpiałam, nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Nie odzywałam się ani z Kamilą, ani z Michałem. Po 2 tygodniach Kamila przyszła do mnie. Przyznała się do wszytskiego, przeprosiła i wyjaśniła, że była zazdrosna, że jej również podobał się Michał. Powiedziała, że popełniła wielki błąd, że jestem dla niej najważniejsza. Pogodziłyśmy się, jednak z Michałem nie odzywam się do dziś. Zmienił numer ale nadal widuję go w szkole. Nie moge zapomnieć o nim, chciałabym cofnąć czas i się nie zakochać w nim. Zniszczył mi całe życie. Mam nadzieję, że z czasem zapomnę.