Wycieczka.

Supergrass - Alright

Albo ktoś próbuje wcisnąć mi kit, albo powinnam brać lecytynkę.

Ognisko u koleżanki poświęciłam na spotkanie się z Draką i nie pewną możliwość koncertu.

Zrąbał mi się głośniczek w komórce. A znajomi uważają mnie za idiotkę i pytają, czy nie wyciszyłam dźwięku.

Polska zmierza do szwedzkiego modelu rodziny.

Nie czuję podniecenia na myśl o wycieczce klasowej.

Nie mogę się dogadać z ludźmi.

Co za dużo to nie zdrowo i chyba tylko mi to przeszkadza.

Nie chcę być stara (nie chodzi o zmarszczki etc.).

Przepraszam, że nie umiem korzystać z życia.

Przepraszam, że moje środowisko jest pełne ludzi, z którymi nie da się dobrze zabawić.

Z podnieceniem czekam na fale rozczarowania związaną z oczekiwaniami względem roku 2012.

Wiem, że kiedyś szczęście mnie opuści, a ja nie będę mieć planu B.

Żałuję, że nie mam rodzeństwa i w pewnych sprawach będę zdana tylko na siebie.

Nie wiem, co myśleć o świecie, którym rządzą pieniądze/

jak na razie nic nie jest alright