100 dni? chyba 17.

nie wiem co natchnęło mnie aby tu wejść w ogóle. nie będę zapewne, jak dotychczas, tutaj wchodzić ale wstawię to zdjęcie bo mam wiele absolutnie samych dobrych emocji związanych z tym zdjęciem, z tym człowiekiem i z tą studniówką. było wspaniale, nie do opisania wręcz. my, cała 3B w polonezie i na jedynym takim balu w życiu :) teraz, pora usiąść i nauczyć się biologii, całego vademecum tylko, spokojnie. Matura to przecież bzdura a jednak tak waży o dalszym życiu. moje ostatnie poważne myślenie zabija mi resztki wyobraźni, ale najważniejsze wybory w życiu mnie czekają, czyż nie?

taaaak przeglądasz stare zdjęcia, w głowie obrazy z tamtych dni. jakie to stare obrazy. jak czarno- białe, pełne szarości.. prążków które zasłaniają wszytsko co było. nie mamy wpływu na to że się zmieniamy, ale na to czy to są zmiany na dobre czy złe. ja sama nie poznają swojej twarzy, jakaś inna, ciągle zmienia się jak kameleon. spada waga,przeraźliwie mówisz? nie spada uśmiech na twarzy, mimo częstego braku sił, zapanowania nad wszystkim. i ciągle w głowie pytanie: czym dla Ciebie jest niebo?