dying to be perfect

if I can't be beautiful I'd rather just die

ile razy mówimy tak sobie / słyszymy głos mówiący tak?

przez kilkadziesiąty miesięcy udawalo mi się nie słyszeć tego zagłuszając szelestem opakowan słodyczy i innych przekąsek. 
was i happy? No. Ale to nie miało znaczenia. Wydawało się że dla mnie wszystko jest już skończone.

bez żadnego związku z drugim człowiekiem, głowa pełna lęków i obaw przed intymnością, czymś bliższym. 

alkohol, nikotyna, imprezy i życie bez celu. 

i lockdown. skoro wszystko zamknięte to po co wychodzic z domu? 
te niewiele ilości kcal spalanych podczas codziennego życia, Choćby nie wiem jak nieliczne, robily znaczenie.

ja, jedzenie i absolutny brak jakiegokolwiek ruchu. 
kolejne problemy zdrowotne. 

lato 2020 nie było najlepsze ale zawsze mogło być gorsze. 
zalanie nerwowe. 
z jednego posiłku trwającego od obudzenia się do pójścia spać jeden posiłek na pokaz, 

zupelnie przypadkiem to wyszło. 
skoro dwa dni udało mi się praktycznie nic nie jeść to dlaczego nie wykorzystac okazji i nie pociągnąć dalej? 
kazde spotkanie z moją mamą oznacza posiłek. 
jedyny raz kiedy było jedzenie. 
kiedy nie było nikogo  to cały dzień nic a potem pół rogalika. 

ale potem był wypadek. możliwe że to moja wina, dlatego że nie było jedzenia przez ponad miesiąc. 

a może nie to było powodem. oficjalna wersja zdarzeń jest 'bez znanych przyczyn'.

z powodu mojego stanu kilogramy jeszcze bardziej zleciały.

ale potem był powrót do normalności. rodzina. 
wszystkie kilogramy wróciły. 
waga jak w maju 2020. a nawet więcej.

czuję się jak g*wno. 

cały czas patrzę na wiadomość z po wypadku. 
'Cieszę się że żyjesz'.

dostaję wiadomość raz na miesiąc ale niby dba? 

ale to nie ważne. Ważne jest że nie wiem co robić. 

ostatnio muszę spędzać dużo czasu przy ścianie całej w lustrach. Staram się nie patrzeć. Odwracać głowę, ignorować lustra, zamykać oczy choć to trudne wówczas. 
jestem mniej niż krok od PUBLICZNEGO zalamania nerwowego. 
powiem że chcę schudnac. 
nie mogę powiedzieć że na swoje odbicie mam myśli samobójcze. 

wszyscy wiedza ze teraz siedzę cały czas w domu, nie ma wymówek że szybkie jedzenie na mieście

w najlepszym wypadku powiem ze mam zatrucie ale ile to moze trwać? Dzień? Dwa? 
przeciez nie dwa miesiące. 

z powodu innych przyczyn medycznych (i finansowych) nie mogę mieszkać sama wiec muszę mieszkać z częścią rodziny bo to najtansza opcja. O x lat młodsza kuzynka cały czas mnie widzi. Idealny wiek na zaburzenia odżywiania. 
jedzenie z przymusu winy 

jedzenie jako emocjonalna reakcja.

jedzenie bo wypada. 

czuje się bez opcji.