'oficjalnie nie żyjesz.

wykonujesz tajne misje'.

tak.

jasne, że chciałbym tyle powiedzieć.

że na podwójnym gazie w strefie gazy robi się to na półświadomości, a potem chciałoby się żałować, ale nie ma co żałować gdy się nie pamięta.

gdy ma się młodszą siostrę, co godzinę trzeba połykać tony cierpliwości i zmyślnie odpowiadać na wszelakie pytania, od ' a co teraz robisz, a po co to robisz, a dlaczego tak, a może to dlatego itp. itd.'

a gdy wchodzi się na ścieżki sobie nieznane, nie łapie się kontaktu ze starymi znajomymi, którzy starzy stali się wczoraj, gdy dla utrzymania kontaktu z rzeczywistością wypiją się litry tajgera, pachnie się dymem z komina, płacze się z zimna, bo zima zaskoczyła warstwy podskórne, to... to nie wiem co trzeba wypić aby wrócić na cieplejszy początek gry.

nie wiem. sam nie wiem.

tymczasem, obok niepokoju wszystko idzie po mojej myśli. w tej rzeczywistości wcale nie paskudnej.

ponownie, bełkot spowodowany długotrwałym zanikiem mowy zapanował dziś nad moimi myślami.

pozdro900

i niech mikołaj będzie bogaty.