Kolejny dzień w całości spędziłem w szkole, nie mam siły na takie późne powroty.. Szara rzeczywistość mnie przytłacza, znudził mi się język angielski. Jak już pisałem wczoraj - wszystko zmieniało się jak w kalejdoskopie tylko po to, aby znowu powrócić na swoje dawne miejsce. Ulotny ten świat, tyle w nim chwil, których nigdy nie zapamiętamy, a tyle takich, które mogą być całą puentą, całą esencją i sensem naszego życia. Pozotywnie rozpatrujemy sytuacje, które nie mają rozwiązania. Ludzie udają kogoś, kim nie są, nie znając własnej wartości. Chwila, która trwała wydawała nam się chwilą podobną do kazdej innej, jednak dopiero kiedy brak takich chwil człowiek rozumie, jakie to było dla niego ważne.. Odechciewa mi się żyć. A do tego wszystkiego nie ma czasu na nic innego oprócz rzeczy związanych ze szkołą..

"nikt tak pięknie nie mówił, że się boi miłości, jak Ty.. "