czas umierać

zdjęcie z serii: ja i dziecko.

 Wrzesień poraz kolejny zawitał do KONOPY. Stęskniłem się za tymi mordami.

Zrobiło się swojsko, jak kiedyś.

Siedzę na matmie z Abdulem, czaicie? I bijemy po łapach Kłosową, która szpera w naszych książkach ;]

Z Grobeką zaliczyliśmy kilka przypałów, między innymi paliliśmy pod domem dyrektora:

-Ejj tutaj gdzieś chyba Dyro mieszka, nie?- zapytał zamyślony Piotrek

- Nooo.....I WŁAŚNIE WYCHODZI!-krzyknęła Grobelka, która nadała kierunek naszej ucieczki.

I tak nas widział, później wydymał swoje żabie usta i  kiwał groźnie palcem w moją stronę w szkole.

cóż za hardkor ;p

egzstencjalnyrozpierdolegzystencjalnyrozpierdolegzystencjalnyropzierdolegzystencjalnyrozpierdolegzystencjalnyropzierdol

*zdrowo jest palić w oknie*

cóż jeszcze?

kumulacja rozczarowań i tyle.

nie ma słitaśnych pozdrowień.

                                                                                                                                                  Wycie do księżyca, które­go nie ma,

                                                                                                                                                            to największe z rozczarowań.