Należę do ludzi, którzy żyją głównie we własnej wyobraźni i własnych uczuciach. Mam jakieś "uzdolnienia", ale nie potrafię być dla innych inspiracją. Niestety zdarza mi się być narzekającą i negatywnie nastawioną do ludzi. Porównuję rzeczywistość z tym, co mogłoby się wydarzyć. Posiadam odczucie, że jestem tragiczną romantyczką, ale również odczuwam traktowanie siebie, jako osoby wyjątkowej. Mam skłonność do bycia idealistką. Posiadam dobry smak i doceniam wartość piękna. Patrzę na rzeczywistość poprzez pryzmat subiektywności i chyba jestem dobra w myśleniu metaforycznym. Mam zdolność widzenia rzeczy jako symboli, dzięki mojej głębokiej emocjonalności. Potrafię być negatywnie nastawiona i krytyczna, znajduję problem w każdej sytuacji, w której się znajdę. Zwracam się wtedy do swojego wnętrza i używając wyobraźni wspominam inne miejsca i inne czasy.. Ciągle wyolbrzymiam znaczenie powiedzenia "trawa jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie". Mogę także wytworzyć aurę współzawodnictwa i mściwości, nie mogąc cieszyć się swoimi sukcesami bez odbierania przyjemności innym. Jestem intelektualistą, ale posiadam wyjątkową głębię uczuć. Jestem otwarta na duchowe i estetyczne doznania. Znajduję wiele znaczeń dla prawie wszystkich rozwiązań. Samotnik, jestem trudna do "rozszyfrowania". Do świata zewnętrznego podchodzę z rezerwą, ale wewnętrznie go przeżywam. Potrafię wyhamować swoje odczucia do zera, więc może się wydawać, że mam serce z kamienia dodatkowo pokryte lodem.

Z aparatem w ręku i pędzlem w zębach. Tak, dziwny ze mnie osobnik.

Amatorsko biegam po suficie i uczę się
życia.