Nigdy nie kończąca się przyjemność z pisania.

Posiadam już jedno konto na photoblogu, do niczego się nie nadaję, i nawet nie da się go ogarnąć.

(z leństwa nawet nie próbowałam).

Przepływam przez ten ocean w którym co drugi tonie, co drugi nie wytrzymuję tempa.

Myśląc o swoim życiu, widzę prostą drogę, która pewnymi okresami zbaczała i prowadziła w inną stronę, ale zawszę wracałam, nie ważne.. w jakim stanie.

 Na topiącym się asfalcie, są pozostałości po mnie, moje uczucia, łzy radości-smutku.

Jestem starsza, ale czy mądrzejsza?

Mimo że nie widzę siebie znów jako 15latkę, jestem wciąż taka sama. To wy się zmieniacie.