siedzę sobie w domku, piję ciepłą herbatę i z przerażeniem patrzę za okno. w tych chwilach żałuję, że nie mogę częściej zostawać bez większego powodu w domu, tylko zapierdalać o 6:15 na autobus. a w głowie tylko 'chcę wiosnę, chcę wiosnę', błagaaaaaaam.

oczywiście trzeba wspomnieć, że był komers, nawet się udał, nogi żyją i są całe. wiadomo, czegoś brakowało, ale i tak to było coś niesamowitego zobaczyć wszystkich od takiej innej strony, włączając w to nawet naszą salę gimnastyczną z wielkim napisem 'hollywood'. poza tym lubię jak makuszek zaczyna śpiewać po arabsku, a ja nie mogę złapać przez to powietrza. powinniśmy to powtarzać zdecydowanie częściej.

świętowanie z garfieldem i muse, jestem na tak i nie mogę się doczekać. nomć, możecie mi już zazdrościć :*