'Co to właściwie jest miłość?
-czas spędzany z kimś na widok, kogo mamy motylki w brzuchu?
-obsesja na punkcie tego jedynego (tej jedynej)?
-sny wypełnione nim (nią)?
-układanie wspólnych dialogów jak na lekcji polskiego?
-znajomość każdej rysy jego (jej) twarzy?
-niekontrolowane ruchy w jego (jej) kierunku?
-pobudzona wyobraźnia do granic możliwości?
...A może wszystko po trochu? Bo przecież niema przepisu na miłość idealną. Tego nie można umieć, nie wystarczy też chcieć. To trzeba mieć zapisane głęboko w sercu. Pewni jesteśmy tego, że w tym cholernym życiu potrzebna jest miłość. Bez niej jest wieczna pusta, która dusi, zabija, męczy. I wtedy nie można być sobą. Jest się dla siebie zupełnie obcym. Tak zupełnie i bez reszty obcym dla siebie samego... Nie ma wątpliwości również, że żadna wielka miłość nie umiera do końca. Możemy do niej strzelać z pistoletu lub zamykać w najciemniejszych zakamarkach naszych serc, ale ona jest sprytniejsza - wie, jak przeżyć. Potrafi znaleźć sobie drogę do wolności i zaskoczyć nas, pojawiając się, kiedy jesteśmy już cholernie pewni, że umarła, albo, że przynajmniej leży bezpiecznie schowana pod stertami innych spraw... Czy da się żyć z samotnością? Tak, ale taką... pod kontrolą. Możemy spokojnie chodzić sami po mieście. Dobry czas na przemyślenia. Wiemy, że mamy dom, mamy rodzinę, mamy do czego wrócić. Jedyne, czego się boimy to to, że nie będziemy mieli, za kim tęsknić, o kogo się martwić, kogo kochać. Przecież nie byłoby nic gorszego niż świadomość, że nie mam, do czego wracać...Wiem jak to jest, bo już od dawna czuje każdy centymetr mojego serca, kiedy jesteś blisko. <33'

Nareszcie komp . < 33

Mam szczerze wyjebane na wszystko,boli mnie brzuch i nos mnie napierdala po zetknięciu z asfaltem :3

A teraz pilnuje dwójki 6letnich dzieci i psa . oO

idę . ; 3