Sto lat, sto lat...

slyszalam, ze masz dzisiaj urodziny.

haha, nie no.

wiesz...

odkad nie ma mnie w Polsce, wiele rzeczy sie zmienilo, jest lepiej, jednak odczuwam pewna pustke w sercu. ogolnie, jest dosc spora, bo jestem na drugim koncu Europy a  Ty tam. jakos do mnie to w sumie nie dociera, ale niedlugo pewnie dotrze. gdybys tu byla, t i pare osob, mysle, ze byloby idealnie. jesli plany na przyszle wakacje wypala (co jest baaaaaaaaardzo mozliwe:)) beda to najlepsze wakacje ever. trzymajmy sie tego, ze wszystko wypali. brakuje mi twojego usmiechu, twojego glosu, brakuje mi twojego mkarudzenia i narzekania, brakuje mi naszch wyjsc, brakuje mi ciebie siedzacej obok mnie u mnie w domu, brakuje mi lekcji Polskiego, brakuje mi naszych spacerow, brakuje mi Ciebie, potwornie mi ciebie brakuje i z kazdym dniem nasila sie to coraz bardziej. czasem mysle ze bez ciebie nie umiem byc soba. zastanawiam sie tez jednak, jak to sie stalo, ze sie zaprzyjanzilysm, no bo, wiesz, to takie w sumie dziwne. ale nie zaluje. no co ty, jak moglabym zalowac?

PRZEPRASZAM, ZA TO, ZE PRZEZ KWIECIEN I MAJ NIE DALO SIE ZE MNA WYTRZYMAC, BO ROBILAM WSZYTSKO WTEDY ZLE, PRZEPRASZAM.

Mam nadzieje, ze toTwoje najlepsze urodziny i ze swietnie sie bawissz.

Zycze Ci wszystkiego dobrego, i pamietaj ze zawsze, wszedziew kazdym czasie i miejscu, bardzo Cie kocham, i strasznie tesknie.

See you so long, 

Martyna.