`Cza­sami oce­niamy sy­tuację nie tak jak jest, lecz tak jak uważamy, że może być. `

To niesamowite jak potrafimy oceniać drugiego człowieka, nawet go nie znając.. 

Tylko przez zazdrość albo przez strach spowodowany utratą jednej z najważniejszych osób w naszym życiu.. Boimy się, że osoba, która jest dla nas całym światem nagle odejdzie, a my zostaniemy sami ;c

Boimy się momenu, kiedy w życiu tej drugiej osoby pojawi sie ktoś inny, ktoś nowy.. równie ważny..

Jednak nie myślimy o tym, że to wcale nie koniec świata, że przecież mimo wszystko moze być tak samo.. Zakładamy najgorsza wersje.. Posądzamy innych o tą sytuacje.. wymyślamy cokolwiek, żeby tylko nie było na nas.. Wyolbrzymiamy wiele sytuacji, przestaje nam powoli zależeć, aż przychodzi taki moment, że otrząsamy się i mówimy - `kurde, przecież może być normalnie.. może warto spróbować zaprzyjaźnić się z tą nową osobą, a nie tylko ja oceniać!? może warto popatrzec na swoje błędy, a nie tylko wytykać innym ich własne?! ` 

Nie wiem dlaczego napisałam to w l.mnogiej moze powinnam napisać odrazu w swojej osobie.. Chciałabym coś zrobić.. Zeby było lepiej.. Czy mi sie uda? Czas pokaże jak to będzie..Chociaż czas to tylko rzeczownik.. ale nastawienie jest także teraz do dzieła.. ;)

O ile świat byłby piękniej­szy, gdy­by ludzie za­miast oce­niać po­wie­rzchow­nie smu­tek sza­rych, deszczo­wych dni, wniknęli w piękno je­go kropel. 

http://www.youtube.com/watch?v=N6O2ncUKvlg