...

Boję się.. naprawdę się boję.. może to na zapas nie potrzebnie ale boję sięL.. że coś mi możę być poważnego.. boję się tego życia poważnego.. co on powie co on zrobi?.. chcę żeby był.. nie boję się że mnie zostawi ufam mu.. ale tu mogą być poważne decyzje.. inaczej się rozmawia na ten temat a inaczej jest jeśli do tego naprawdę dojdzie.. czy się nie przestraszy czy on naprawdę tego będzie chciał? Co jest dla mnie ważne czy ja jestem gotowa?.. czuje się zagubiona jak mała dziewczynka.. wiem panikuje wiem za dużo o tym myśle.. ale przeraża mnie to wszystko.. nie chcę być sama duchowo.. chcę żeby wszystko się ułożyło.. żeby wszystko było ok.. kocham go.. a co do mnie okaże się na kolejnej wizycie.. mam nadzieję że z nim.. już nie sama.. panikara.. może i panikara.. ale tak już mam.. dam radę.. damy radę.. Bo kocha się za nic.. nie istnieje żaden powód do miłości..

Chciałabym teraz być obok niego.. móc się przytulić.. wiedzieć że nic złego nie może się stać..

dlaczego to życie jest takie skomplikowane?