Chciałam, żeby ten post z okrągłym numerem był nieco lepszy. Liczyłam ,że się czymś pochwalę. Jednak znów stanęłam w miejscu. Moje życie stanęło w miejscu. Moja psychika nawet się cofa ,jeśli mogę to tak określić.

Może niedługo się ogarnę, może nie.

Może przypadkiem zawita na chwilę jakiś szczęśliwy przypadek.

Czas pokaże

Na razie jestem na etapie złego samopoczucia i niskiego poczucia własnej wartości.

Przeszłość znów wraca i zastanawiam się czy jej nie zapytac po co i na co ? Czego chce ?

Jednak boję się konsekwencji tego pytania, więc odpuszczam.

Odpuszczam jak wiele rzeczy.

Tak,mam z tym problem.

Jestem tego świadoma.

Jedyny plus, że skończyłam drugi semestr w szkole i mam już z głowy praktyki.

Potrzebuję wsparcia od najbliższej (a przynajmniej taka powinna być ) mi osoby, a zamiast tego tylko czuję jakbym dostawała pociski. Chciałabym ,żeby to wszystko inaczej wyglądało.

Chciałabym stanąć na nogi. Nie tracić gruntu pod nogami za każdym razem kiedy chce się wspiąć wyżej.

Chciałabym móc powiedzieć do lustra : jestem z Ciebie dumna.