relacje.

Czasem tak po ludzku współczujesz nam - Boże 
bo nawet Ty nie zawsze pomóc nam już możesz 

Nie żebyś boskość, czy moc swoją tracił 
lecz zbyt jasno widzisz, że my wciąż mali tacy 

Chowasz więc nasze sprawy do bocznej kieszeni 
i czasem zapominasz, że my tu, na Ziemi 

Samotni jak gwiazdy, które w ruch puściłeś 
lub jak kruche gałęzie, którym wiatr skradł siłę 

A Twoje święte nakazy, tak niezwykłe plany 
często nam niepojęte, więc jak im sprostamy? 

Choć Ty najlepiej wiesz po co zsyłasz burzę 
wiesz też kto cierpliwy, a kto już nie zdzierży dłużej 

Ile jest cierpliwości w Twej boskiej postawie 
czasem tak nam trudno, Ty najlepiej wiesz mój Panie 

A świat się kręci coraz bardziej szalony 
jakby wyrwał się nagle spod wszelkiej kontroli  


SDM - Samotni jak gwiazdy