Zgiełk

Wiek dzisiejszy wiek stracony

Marzną w śniegu dwie opony

Mkną by uciec gdzieś w nieznane

Tak od dawna zapomniane

Wolność w palcach znów powraca

Zgiełk co jest jak raca

Każe nam biec, natychmiast powracać

A to własnie białe zimno jest dziś moim domem

Lecz choć wydaje mi się, że od problemów umknałem

To mylne jest moje przekonanie

ze co się stało to juz się nie stanie

Nie ma szans na błogie nietrwanie

Jadąc w miejsce gdzie białe jest białe

Z termosem uczuć, drogi nie skracać

Z myślą, że nie trzeba już wracać

Ale i tak wróce i znów wrócą one

Czarnymi oczyma we mnie wpatrzone

Zabiorą momenty, usmiechy i chwile

I to by własnie było na tyle