:.MeInE LeBeN.:

"Kiedy stanę nad przepaścią śmierci... Wtedy już nie powiem, że chcę umrzeć, bo strach mi w oczy zajrzy... a ja wtedy ucieknę z przerażenia, bo przecież nie ma takich rzeczy, które są nie do spełnienia!" Stoisz teraz nad przepaścią, zaczynasz krzyczeć z bólu, co zrobisz skoro śmierć Cię wyrywa? Pierwszy raz czujesz strach, wiesz że za chwilę każdy o Tobie zapomnie, przypominasz sobie jak wiele jeszcze nie zrobiłeś, jak wiele zniszczyłeś, jak wiele stałeś, jak wiele czasu straciłeś... ----> Wyobraź sobie: Mała dziewczynka, z ciemnobrązowymi włosami, wiek około 5 lat, stanęła Ci przed nosem. Ma strach w oczach, w rękach piękną lalkę której sukienka nieco znoszona, patrzy się na Ciebie i nagle ktoś z kuchni krzyczy: "Miki chodź szybko!" Dziewczynka wychodzi z pokoju. Po 5 minutach słyszysz stłuczony talerz. Okropny ryk ojca i matki. Lalka ląduje w śmieciach, dziewczynka za drzwiami a matka i ojciec znów mają powód do kłótni. Wraca do pokoju, siada na dywanie i dziwi Cię jej niepłakanie, ona patrzy na Ciebie i mówi: "Doceń to że masz jak w niebie, że takie życie nie lgnie do Ciebie..." Dziś nikt jej nie nazywa miki, jest metal zone, ma trzynaście lat, i zburzony jush od fundamentów świat... Zapamiętaj więc jedno proszę Cię szczerze: "Co nie moje, to w to nigdy nie uwierzę..." Śmikerć to moje życie, a życie to moja śmierć. Zapamiętaj. Nigdy bowiem niewiadomo czy to ty wejdziesz do mej gry, i poznasz wtedy co to ZYCIE(!) pZdR:*