Postanowiłam... ;(

Nocka nie przespana, kilkadziesiąt litrów łez wylane, setki myśli, biegające samowolnie po mojej małej główce  i kilka nowych zmarszczek, spowodowanych nagłymi napadami złości z bezsilności...

Tak... drogo mnie to kosztowało, ale było warto.

W końcu pożądnie zastanowiłam się nad tym wszystkim.

Ostatnia iskierka walki, która dzielnie tliła się przez długi okres czasu w moim serduszku, zagasła...

Nawet ten Promyk Nadzieji, który żarsko płonął głęboko we mnie, przestał wierzyć, że coś z tego będzie i pożegnał mnie na dobre...

Postanowiłam...

I chociażby nie wiem co, nie zmienię zdania..

W ciszy nocy przyjdę do ciebie

otulę cię pięknych chwil wspomnieniem

w tym najpiękniejszym ze snów...

Przez moment znów będziemy razem
dotykając delikatnie niespełnionych marzeń..

By nad ranem poczuć się szczęśliwie
przytulając zagubione dawno chwile
i spoglądając wzrokiem pełnym nadziei
odnaleźć się w odległej życia przestrzeni
wierząc, że czas wszystkiego jeszcze nie zmienił...