Wszystko budujemy, aby potem wszystko rozsypać jak domek z kart.

Wszystko upiększamy, aby potem to zbrzydzić.

Robimy krok w przód, a następnie dwa w tył.

Pogubieni w zawistnym świecie robimy głupie rzeczy, a następnie ich żałujemy.

Chwytamy wszystko co daje los, a potem cierpimy.

Żyjemy jakby jutro miało nie być, ale martwimy się o każdą drobnostkę.

Długa, kręta droga, którą każdy przechodzi...czasem lepiej, czasem gorzej.

Szczęście dodające skrzydeł i ból dodający ran na ciele i duszy.

Przykro patrzeć na obracający się mechanizm jakim jest życie..

Patrycja

biedronkapattus, 24 lata

Bytom Odrzański