mów mi dobrze.

strasznie dziwnie mieć już wakacje. pogoda nie do końca się zgadza, tłumy ludzi na przystanku pod blokiem też zupełnie niewakacyjne. za to wróciłam do swojego naturalnego rytmu, który może być realizowany jedynie podczas wolnych miesięcy: nie śpię w nocy, bo to jedyna, cudowna pora, gdy mój mózg wykazuje taką łatwość skupiania się na WSZYSTKIM: łapie się różnych artykułów, pomysłów lub wizji i drąży temat, a ja tylko siedzę i słucham. dni natomiast spędzam na bezmózim gapieniu się. najczęściej w jakiś ekran, bo w cóż by innego. na moje niespanie jakiś wpływ może mieć również ostatni zwyczaj popijania kawy po 18, choć to wątpliwe, bo JAK JESZCZE CHODZIŁAM DO SZKOŁY, to zdarzało mi się wypić dwie i natychmiast zasnąć, mimo środka dnia, słońca, lub nawet mimo piątku i imprezy na horyzoncie. ogólnie rzecz biorąc spanie jest NAJLEPSZE, ale nocą nie wydaje mi się ostanio pociągające.

cudownie sobie tak pożyć, ale czuję, że wytrzymam jeszcze góra tydzień, później tak się nacieszę nieróbstwem, że nawet jedzenie z nudów stanie się nieatrakcyjne. 

i ciągle mam tą durną potrzebę, której nie umiem wytłumaczyć. ja po prostu PRAGNĘ GŁASKAĆ jakiegoś uczesanego psa, albo najlepiej królika. patrzę na zdjęcia słodkich, z pewnością przemiłych w dotyku szczeniaków i innych zwierzęcych dzieci i czuję taką samą frustrację spowodowaną "nie posiadaniem", jak podczas oglądania zdjęć lazurowych wybrzeży w zimie, albo włoskiego jedzenia gdy jestem bardzo, bardzo głodna.

mogłabym jeszcze narzekać na odległość między hrubieszowem a warszawą, ale pewnie gdyby były bliżej, to częściej by tu padało. (w warszawie pada zawsze, nikt mi nie wmówi, że jest inaczej. BYŁAM TAM I WIEM TO!)

mam też poważne myśli ale przecież nie będę pisać tutaj w poważnym tonie. już.

Wye Oak - Civilian 

już długo lubię.