Miłość

Człowiek miłością został obdarowany,

To on decyduje ileż jej światu odda.

Czy zostawi całą dla siebie jak dar obiecywany,

Czy może dalej ją poda.

Bo Bóg pokazać nam chce miłość,

A dzięki człowiekowi drugiemu.

My ukochane owce jego na własność,

Dostajemy dar cenny, dany jak klejnot ubogiemu.

Teraz tylko nam bogatym pozostało,

Zechcieć podzielić się darem z innymi.

Bo zbyt wielu miłości brakowało,

I my nie chciejmy być winnymi.

Bo zbyt łatwo jest zabrać wszystko dla siebie,

Czym Bóg nas obdażyć raczył.

Zamknąć wszystko we własnym niebie,

Zobojętnieć na zaufanie jakim nas darzył.

Zapomnij więc o sobie siostro i barcie,

Bo aby kochać trzeba nie myśleć o sobie.

Bo tylko wtedy właściwy owoc wydacie,

A Bóg odda wam wszytsko we właściwym czasie.

Bóg wie kiedy kochasz i kiedy miłości Ci potrzeba...