Gdzie nie spojrzę, patrzą na mnie świńskie twarze. Ktoś ukradł mi z dnia długie godziny, przez co wszystko jest tak krótkie. Krótko patrzymy, daleko widzimy. Czasami klepiemy się po plecach, jak gdyby nigdy nic. Żyjemy jak płatki w mleku z cukrem, ciągle mieszanym, ale nie rozpuszczonym. Destrukcyjnie robimy się zimni i oklapnięci, jak te płatki. Płatki i mleko to jeszcze przejdzie, w końcu to lubisz. Chociaż może mleka też nie lubisz ? Sama już tracę nawyki żywieniowe. Odczekuję godziny, by dzień się już skończył. Krążysz jak ćma koło moich stosów kserówek, logopedycznych podręczników, starej piżamy i ulubionych seriali. Staram się Ciebie zabić nogą, ogniem, głową, palcem, a Ty ciągle wydajesz się być nieśmiertelnym. W dodatku kosztujesz mnie nową bluzę i wyczekane buty. Gdyby tak dało się spłacić całe nasze długi, to dorzuciłabym jeszcze może kilka swetrów i sprzedałabym ubrania mojego ziemniaka.
Ty jednak cenisz się za bardzo. I ciągle się zastanawiam, po co wszyscy licytujemy Cię dalej.
Jak trudno mieć silną wolę i czyste ręce.
Mam nowe brązowe pudełka ze złotą wstążką i wymarzonymi prezentami.
Często bawię się dinozaurami mojej Królewny. <3

a może nad morze ? : ))))))))

Co mi Panie dasz, w ten niepewny czas ?