_Tyle wiary ma,
A w pustych domach puste twarze,
Życzą bólu jej,
Pragną widzieć ją gdy płacze...
Oni łez nie znają,
Dawno zapomnieli o nich.
Tutaj miejsca nie ma już,
Na wrażliwości piękne dłonie...
Choć krucha jest jak kwiat,
Próbuje zmieniać świat...'