magia

Dobra , zaczynam. 

Jestem Rozalia. Wymyślona dziewczyna, powstałam w szalonym rozumie mojej stworzycielki. 

Żyję w baśni. Żeby się z niej wydostać, musiałabym robić takie dziwne rzeczy. No wiecie, takie LUDZKIE. Jestem małą , wesołą, piegowatą dziewczynkom. (  Robię straszne błędy ortograficzne ). Mam 132 latka. Jestem jeszcze młoda. Przede mną jakieś 1000 lat życia. W waszym LUDZKIM świecie jest to jakieś 3 lata. 

Moim domem jest cała ta kraina.  Nie mogę jej opisać. Nie da się. Może dlatego, żę nie ma ona mapy, początku ani końca, nikt nigdy nie żył tyle, żeby spotkać tu jakąś inna istotę. Wiem tylko tyle, że nie ejstem tu sama. Spotkałam na swojej drodze wiele poszlak, wiele znaków, ostatnio znalazłam list w butelce. Nie mogłam go odczytać, bo tu każdy wymyśla sobie swoje własne pismo. Kiedy już wyjdzie się ze swojego pąka, ma się przed sobą cały ten świat, małe ptasie piórko i kolorowy pendzelek. Wszystko wokół niego jest białe i ponure. Trzeba tu stworzyć swój własny świat. Spotkałam już takie niespotykane różności , wymyślne kwiaty, dzikie zwierzęta, wodospady, miejsca tak dzikie, tak piękne, tak niespończenie wymyślne, że wcale nie chciałam iść dalej. Ale muszę. Każdy z nas musi. Bo , pomimo tego, że nie spotykamy innych mieszkańców, to gonią nas potwory. Tak straszne , i tak mroczne, że nieszczą wszystko , co my namalujemy. Muszę uciekać, dokończę jutro. Papa .