Kim naprawdę jestem? Oto jest pytanie... Odpowiadam cicho...szeptem...przez łkanie. Zagubioną nastolatką w życiu tym, Demonem ciemności, wcieleniem złym, Upadłym Aniołem, co krwią poi się, Kobietą samotną co miłości chce, Twoim tchnieniem jak szeptem nikłym, Głupią dziewczyną, człowiekiem zwykłym, apogeum cierpienia i nieszczęściem, niechcianym przypadkowym poczęciem, zaczarowaną królewną w lochu głębokim, zużytym przedmiotem w świecie szerokim, usychającym kwiatem na wspomnień łące, wampirzycą powstającą gdy wschodzi słońce, cieniem ludzkości i pogrzebaną nadzieją, niekończącą się o zatraceniu odyseją, naiwną szmatą bez szacunku i honoru, przerażającą marą z najgorszego horroru. Kim naprawdę jestem? Kto odpowiedź zna? Chyba jestem nikim...to odpowiedż ma...