born of hope

   Ufff... trochę to trwało, ale w końcu się udało.

Pozbierałem się w całość.

   Walka... którą prowadziłem z samym sobą... Zgadnij kto wygrał?? ... JA!

Nie pytaj, kto w takim razie przegrał

   Coś, w czym tkwiłem od dawna, dopiero teraz otwiera przede mną swoje tajemnice. To tak jakbym urodził się dawno temu, a dopiero teraz otworzyłbym oczy, uczyłbym się chodzić, zacząłbym poznawać i chłonąć cały otaczający mnie świat zmysłami...

   Czułbym się niczym gąbka usychająca z tęsknoty za wodą, smutna, która nagle została wrzucona do oceanu łez szczęścia.

   No.... w każdym bądź razie jestem zadowolony z wyniku tej walki... Zastanawia mnie tylko, przez ile czasu utrzyma się we mnie ta rządza odkrywania i ta siła do działania Mam nadzieję, że wytrzymam dłużej i nie poprzestanę na tym, co odkryłem dziś.

   Jeśli wszystko pójdzie dobrze, jeszcze tylko kilka razy będę musiał się do tego działania zmuszać... potem to już będzie rutyna. Masakra! A pomyśleć, że już dawno mogłem otworzyć oczy...

Tyle dni...

...tyle tygodni...

...tyle miesięcy!

Prawie dwa lata!

   634 dni temu wszystko się zaczęło... Narodziłem się ja... a zarazem jakiaś dziwna, mała myśl we mnie się narodziła. By stworzyć coś, za co będą mnie podziwiali.

   Chciałem, aby każdy kto TO COŚ zobaczy, odkrył we mnie jakąś ukrytą, dotychczas niedostępną wartość. Wartość, o której do tej pory wiedzieli tylko nieliczni.

Moja myśl sprzed 634 dni, właśnie dzisiaj przerodziła się w czyn. Stworzyłem to.

Stworzyłem potwora bo to pora na to...

   Uważaj, bo jeśli nie masz wyobraźni, to zetrze cię w pył. Uważaj na co patrzysz... zastanów się najpierw czy warto... pomyśl, zanim coś zrobisz, żeby nie okazało się czasem, że właśnie spojrzałeś w oczy bazyliszka...

Bonum initium est dimidium facti