...krocząc przez życie...

...czasmi jest to powolny spacer, czasmi lekki bieg przy ktorym pomaga nam wiatr, czasmi jest to spacer wśród kwiatów na łace, czasmi poprostu szybki bieg przy którym brakuje nam sił, oddech sie przyśpiesza, a my mylimy droge i biegniemy na około, przez pagórki i doliny pod góre i z górki... czasem to maraton, wydaje nam się że nigdy sie nie skonczy a gdy widzimy już mete tracimy zapał i sily, upadamy... ale za chwile podnosimy sie. ocieramy łzy, pot z czoła i biegniemy wprost do celu... ...na tych naszych życiowych drogach, stajemy twarzą w twarz z ludzmi... Ci ludzie to pachołki slalom, często staja nam na przeszkodzie, ale czesto to niewidzialne anioły które wyciągaja do nas pomocna dłoń, miłe słowo... bo to wystarczy... ...najważniejsze jest to by mieć ten jeden główny cel i do niego dązyć, a w tym naszym życiowym biegu zdobywac dane odcinki, pokonywać trudności stawać się dobrym człowiekiem... i najważniejsze być SZęśLIWYM... pamiętając że tym szcześciem trzeba sie dzielić z innym.. ubogacac ich swoim uśmiechem i energią... ...kocham to moje piękne życie... ..ciesze się z każdej cudownej chwili która mnie spotkała... nie gardze także tymi ktore przyspożyły mnie o łzy, przez które przez chwilę nie chciało sie żyć, ale to były wydarzenia które mnie wzmocniły, uodporniły, teraz już nic nie jest takie straszne jak było, nic nie jest w stanie mnie załamać... ...cieszę się że moge dzielić się swoją radością z innymi... ...Tak bardzo kocham kroczyć przez to życie...