Rozpacz

czuję w sobie ten sam smutek, o którym zdążyłam już dawno zapomnieć.

nie! ...odejdź proszę, nie chcę się znów w tobie zatapiać bez końca

i codziennie umierać z bezsilności

to jest okropne

codziennie jem coś słodkiego i nie mogę sobie tego darować : < 

czuję sięstrasznie, jak jakaś wielka świnia 

dlaczego nie mogę siebie zaakceptować?

upiekłam dzisiaj kokosankę, wczoraj rogaliki

i nie mogę skończyć z tym obżeraniem sie ;/

to jest jak nałóg. jak zaczniesz to nie możesz przestać.

boję się, że jak już będe miała chłopaka i on zobaczy moje ciało, 

to się strasznie obrzydzi. 

jest mi zimno i smutno i chce mi się płakać, ale łzy nie chcą opuszczać mych oczu.

i chyba niedługo odwiedzę psychologa, tylko obawiam się tej wizyty

nie wiem co jej powiem

nie wiem, czy będę potrafiła się przed nią otworzyć

nie chcę już tych przyziemskich pragnień.

wolałabym wcale nie żyć.