"Przyglądałam się kobiecie, którą dotychczas byłam. Była słaba, choć udawała silną, bała się wszystkiego, ale uparcie przekonywała samą siebie, ze to nie lek, lecz madrość, która dobrze zna zycie. Stawiała mury przed oknem, które przepuszczało słoneczna wesołość, w obawie by nie wyblakły jej stare meble. Widziałam Inną zaszytą w kącie pokoju, słabą, zmęczoną, zgorzkniałą, trzymającą w ryzach i zniewalajacą to, co zawsze powinno być na wolności: własne uczucia. Próbującą osadzić przyszłą miłość przez pryzmat zaprzeszłych cierpień. Miłość jest zawsze nowa. I bez względu na to, czy w zyciu kochamy raz, dwa, czy dziesięć razy, zawsze stajemy w obliczu nieznanego. Miłość może nas pogrążyć w ogniu piekieł albo zabrać do bram raju - ale zawsze gdzieś nas prowadzi. I czas się z tym pogodzić, albowiem jest ona treścią naszego istnienia. jeśli się jej wyrzekniemy, umrzemy z głodu pod drzewem życia, nie mając śmiałości, by zerwać jego owoce. Miłości trzeba szukać wszędzie, nawet za cenę długich godzin, dni i tygodni smutku i rozczarowań. Bowiem kiedy wyruszamy na poszukiwanie Miłości - ona zawsze wyjdzie nam na przeciw. I nas wybawi"

Paulo Coelho "Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam"