A walka na ziemi i w niebie Przeciwko sobie samemu, o siebie I walka o święte cele O wieczne nadzieje Walka o z łóżka wstanie Kolejny taniec w cyrku zdarzeń Jakie tu strony odległej pustki Senne obszary złej niemocy Jakie tu echa gniewne Zwątpienie rozległe i słone wieczory I walka o strzępek siebie O wieczne nadzieje i sens tak się właśnie złożyło że znów zostałam sam , facet , którego byłam w stanie pokochać potraktował mnie dość ... przedmiotowo , nie płacze. nie będę płakać , nie mam już łez zalewam szkołę .... jeszcze ta bezuczuciowa jesień ... jestem jak jesienny liść ,który obumiera i spada na ziemie i zostaje zdeptany przez przypadkowych przechodni ...