tam daleko

tak bardzo nie chcę żeby wiedział kochanie schowaj mnie do kieszeni i obiecaj że wszystko będzie dobrze daleko mi do wszystkiego i wszystkich najdalej mi do siebie ale przecież nie powiem tego na głos przecież nie wolno Ci mówić o sobie mała Miss trzeba Ci po raz kolejny umrzeć troche zanim zranisz ludzi predestynowanych do szczęścia tak bardzo nie chcę żeby wiedział co siedzi mi w głosie nie chcę żeby widział jak bardzo jestem rozbita jak daleko mi teraz do węgierskich marzeń jak możesz tak bardzo nie wierzyć mała Miss i tłumić niechciane myśli alkoholem choć nawet na to nie masz siły słowa tak bardzo pozbawione treści że zatrzymują się w połowie drogi do klawiatury chciałabyś millczeć ale przy nim chciałabyś milczeć ale nie potraficie już na siebie spojrzeć Ty się zmieniłaś dojrzewasz choć nie chcesz sobie tego przyznać z przyjemnością patrzysz jak ludzie do niedawna najważniejsi stają się zupełnie obcy jesteśmy tak bezdennie głusi nie potrafimy spojrzeć sobie w oczy ale naiwnie trzymamy się wciąż za ręce wmawiając sobie nawzajem że to wystarczy ale skóra nie przewodzi już ciepła dłoni

nie wychodzę z domu ponieważ egoistycznie boję się że ktoś mógłby spojrzeć w moje oczy i zauważyć że mnie tam wcale nie ma

'przepraszam Panienka przecież nie istnieje' mała Miss umarłaś już dawno temu nie oczekuj akceptacji od świata do którego już nigdy nie będziesz należeć