Tak się zastanawiam, czy to ze mną jest coś nie tak, czy z ludźmi mnie otaczającymi czy może tak po prostu musi być. Nie rozumiem, czemu ludzie biorą tyle satysfakcji ze swoich poczynań, nie wiem czy podsycają swoje ego, bądź po prostu z nudów i totalnego nieróbstwa i dziwi mnie fakt, że niektórzy nie mają w sobie ani krzty taktu i nawet nie zauważają, że robią komuś krzywdę. Zabawa czyimiś uczuciami nie jest dobrym rozwiązaniem na zabicie czasu, czy sposobem na podwyższenie adrenaliny, gdy zabawa zaczyna nas nudzić, a my po prostu jak starą, zużytą zabawkę wyrzucamy kogoś z naszych wspomnień, do kosza dla ludzi bezużytecznych, choć tak bardzo twierdziliśmy, że są oni ważni. Kłamstwo? a czym dla takich ludzi jest kłamstwo? może zapewnieniem sobie pozycji? a może się mylę?
Nie rozumiem jak ludzie mogą się nie przejmować czyimiś uczuciami, nie wiem czy to z braku sumienia, czy z powodu skamieniałego serca, które w dodatku jeszcze potrafi być zimne jak lód, ale kiedyś bardzo bym chciała zobaczyć, jak ta moneta się odwraca i również złe uczynki odwracają sie ku tym osobom, które potrafią wyrządzić tyle krzywd, by pokazać im, jak to jest, gdy jesteśmy już "bezużyteczni" i pragniemy się kogoś pozbyć.
A może to taki styl życia?
A czemu to nie miałby być sposób na wypełenie ich straconych serc, które już prawdopodobnie nie potrafią kochać? które usprawiedliwiają się szukaniem swojej drugiej połówki?

Obym się myliła

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=FOjdXSrtUxA