Dziękuje Bogu za to, że go spotkałam, za to że, czego mnie nauczył...Choć byłam świadoma tego, że jest to związek bez przyszłości, pakowałam się w to całkowicie dobrowolnie...bo czasami rzucamy sie w to, co nieznane, groźne, inne...bo nasze serce potrzebuje tych wszystkich zaszczyków emocji...by wiedziało, że wciąż żyje i że życie jest warte przeżycia... 

nie...nie żałuje niczego :) ale wiem, że choćby człowiek najskuteczniej na świecie wmawiał sobie, że ma dystans...że jest świadomy i rozważny...to i tak gdzieś w środku przywiązuje sie do drugiego człowieka...bo nie jesteśmy stworzeni do życia w pojedynke...

tylko teraz znów musze sie przyzwyczajać do samotnych wieczorów...a tak łatwo było sie odzwyczaić... 

"...zaczeło sie jak nigdy, a skończyło jak zawsze..."

A tak w ogóle to JEGO strata!! bo gdzie indziej znajdzie taką dziewczyne jak JA??!!