No siema : D

Myślę, że samotność całkiem mi służy. Ludzie współczują mi pracy, współczują wielu rzeczy ale patrzę na nich tylko z politowaniem i pytam: cooo? Zdecydowanie wolę pracować 7/7, niż pozwalać na miażdżenie resztek mojego zdrowego rozsądku.

To zabawne, ostatnio miałam nadzieję, że ktoś poniechał juz stalkowania mnie na forum, ale niestety, okazuje się, że niekonieczie. Eh, jak nisko mogą upaść ludzie.

Życie, to nie tylko praca. Rozpaczliwie udaję, że mam jakiś socjal. Właściwie, to nawet nie rozpaczliwie, samo z się wychodzi.
Czasami jest fajnie - czasami mniej. Nie zawsze wychodzi tak, jak powinno. Po ostatnich trzech latach hardo jednak postanowiłam nie próbować zmieniać się dla nikogo. Nawet nie myśleć o łagodzeniu własnego wizerunku, nie wiem, wpieraniu, że czegoś lubię/nie lubię, kiedy wcale tak nie jest. I w sumie wcale nie jest mi ciężko, nie żałować, kiedy ktoś nie umie się z tym pogodzić.

To nawet fajne uczucie, kiedy człowiek pozwala sobie powolutku na doprecyzowywanie własnych planów, myśli o przyszłości a jednocześnie gdzieś wisi ta nutka niepewnosci. Jeszcze fajniejsze, kiedy ma się koło siebie ludzi, z którymi można się tym podzielić. Lubię ich obecność.
Czekam mocno na pewne listopadowe odwiedziny, licząc, że się nie zawiodę :3 tylko tak dziwnie, kiedy nie wiadomo, czy spodziewać sie wizyty początkiem, czy raczej końcem miesiąca.

Naaah, zafarbowałam dziś w końcu włosy < 3 Zdjęcie świeżo sprzed wejścia pod łapiątka prywatnej fryzjerki.

Cholera, poziom mojego narcyzmu wzrasta niebezpiecznie. Reakcje ludzi w szkole wcale mi nie pomagają, a przecież nie noszę tego okrutnego, wyzywającego i wulgarnego gorsetu!

Hm, dziś śpię godzinę dłużej - WOW. I na dodatek w listopadzie wypada mi wolny weekend no i dzień niepodległości, choć pewnie poniedziałku przed wolnego mieć nie będę. Tyyyyle czasu dla samej siebie, WOW.